جواني را در كودكي بسازيد محققان دانشگاه مينه سوتا آمريكا معتقدند ژن هايي كه كودكان هنگام تولد به ارث مي برند بر قدرت شاد بودن آنها تأثير مي گذارد. با تشويق كودك مي توان به او آموخت كه چگونه بيشتر اوقات به شادي و نشاط بپردازد. پدران و مادران بايد بدانند كه چگونه كودكي شاد را پرورش دهند و چه رفتارهايي در مقابل كودكان خود داشته باشند تا با انرژي و باانگيزه بزرگ شوند. در واقع مهم ترين راه پرورش كودكي شاد تمجيد از اوست. همچنين عشق مطلق والدين مهمترين عامل در شادي كودكان است. وقتي كودكان به نوجواني مي رسند، دانستن اين كه علايق، عقايد، خصوصيات و استعدادهايشان باارزش تلقي مي شود و پايه گذار شادي سال هاي بعدي زندگي شان خواهدبود. البته پذيرش كودك به معناي چشم پوشي هميشگي از خطاهايش نيست. ياد بگيريد كه عملكرد كودك را نقد كنيد، نه شخصيت او را. همچنين آنچه را كه از كودك مي خواهيد به او بگوييد، نه آنچه را كه نمي خواهيد. وقتي جوان شما بداند كه به او اطمينان داريد و باورش كرده ايد، احساس مي كند كه دست يافتن به همه چيز برايش امكان پذير است. افكار نوجوانان نسبت به خود بيشترين اهميت را دارد. بنابراين والدين بايد افكار مثبت به فرزند خود القا كنند. نوجوانان ما با احساس امنيت، شاد مي شوند. فرض كنيد كه در بالاي آبشار مرتفعي ايستاده ايد، در صورتي كه از ايستادن در آنجا لذت خواهيد برد كه حفاظي در برابرتان باشد. درغيراين صورت، دچار اضطراب خواهيدشد. نوجوانان هم اين گونه اند. وقتي كه چارچوب محكمي براي رفتارهايشان وجود داشته باشد، آنها پيشرفت مي كنند. در حقيقت، آنها در جست وجوي ساختارند. به فرزند خود بفهمانيد كه هيچ مشكلي وجود ندارد كه به اتفاق هم نتوانيد آن را حل كنيد. همچنين به او بياموزيد كه خوشبين باشد. اگر اتفاق بدي افتاد، با صداي بلند فكر كنيد و بگذاريد او افكار شما را بشنود. يادگيري اين كه خوش بين باشيم مهم است، زيرا كودك مشتاق و آرزومند به احتمال زياد بزرگسالي شاد خواهدشد. افراد ناراضي و ناخشنود بر حوادث منفي زندگي متمركز مي شوند، در حالي كه افراد شاد به وقايعي مي انديشند كه چشم انداز بهتري از آينده به آنها مي دهد. در طول دوران تحصيل والدين هم در پي معلمان و مربياني هستند كه بتوانند حلقه شادي فرزندشان را كامل كنند. به كودكتان كمك كنيد ارتباط هاي دوستانه اش را حفظ كند و گسترش دهد. داشتن ارتباط قوي و مهارت برقراري آن از شروط اصلي شادزيستن در آينده است. ازسوي ديگر ترس از روبه رو شدن با مشكلات و ناراحتي از بروز وقايع نقطه مقابل خوشبيني و خوشحالي است. ترس كودك يكي از مشكلات شايع در بين خانواده هاست. روان شناسان معتقدند احساس ترس از سن 8 ماهگي در كودكان شروع مي شود و كودكان در اين سن هويت مادر را تشخيص مي دهند و افراد ديگر برايشان متفاوت جلوه مي كنند. كودكان در ماه هاي بعد از بسياري موارد مانند تاريكي، ارتفاع، جانوران، اشياء و افراد ناشناس مي ترسند. ترس كودكان از برخي مسائل و حتي اشياء و تاريكي طبيعي به نظر مي رسد و به تدريج بسياري از اين ترس ها همزمان با رشد سني اش در ذهن او پاك مي شوند. والدين بايد در نظر داشته باشند همان طور كه بچه ها با هم متفاوت هستند ترس هايشان نيز به هم شبيه نيست، اما موضوع قابل طرح چگونگي برخورد والدين نسبت به احساس ترس كودكان است. نخستين و مهم ترين مسئله اين است كه كودكان به دليل ترسشان ازسوي اطرافيان و والدين مورد تمسخر قرار نگيرند و از جملات تحقيركننده به شدت بپرهيزيد. بيش از آنچه بچه ها را در اين گونه موارد مورد پرسش قرار دهيد كه چرا مي ترسي، با همدلي و مهرباني به حرف هايي كه بچه ها درباره ترسيدن هايشان مي زنند به دقت گوش كنيد و بگذاريد آنها درباره مسئله خود با شما صحبت كنند. پذيرش احساس ترس كودك و طبيعي شمردن آن موجب مي شود كه خود را ضعيف، كم عقل و يا بي لياقت به حساب نياورد. ترس كودك را اعم از اين كه درست و بجا باشد و يا نادرست و نابجا بايد پذيرفت. پدر و مادر مي توانند با حمايت و اطمينان دادن به كودك و البته فراهم آوردن شرايطي كه موجب راحتي خيال كودك شود، از ميزان ترس او بكاهند. درصورتي كه با پذيرش ترس كودك و حمايت هاي خود مي توانند كودك را آرام كنند و اين فرصت را به او بدهند كه بهتر با ترس خود كنار بيايد. كودكان براي مقابله و رويارويي با ترس هايشان نيازمند حمايت و محافظت افرادي هستند كه بتوانند به آنها اطمينان كنند. هرچه احساس اعتماد كودك قوي تر باشد، ترس خود را راحت تر بروز مي دهد و بهتر با آن مقابله مي كند. خوب است والدين طوري برنامه ريزي كنند كه فرزندشان در موقعيت هاي ترسناك و هراس آور قرار نگيرد. اگر كودك از صحنه هاي زد و خورد و درگيري مي ترسد، ترتيبي دهيد كه فيلم ها و برنامه هايي كه همراه با صحنه هاي خشونت آميز و درگيري است نبيند. وقتي فرزندتان درباره حادثه اي صحبت مي كند، خوب است به جاي توجه به واقعه و اظهارنظر درباره آن به احساساتي كه او نسبت به آن رويداد ابراز مي دارد، توجه كنيد. زماني كه فرزندتان ترسيده است، با خم شدن و هم سطح او قرار گرفتن، او را در آغوش بگيريد و اجازه دهيد كه از تماس فيزيكي با شما و حمايتي كه از اين طريق كسب مي كند، احساس آرامش كند با فرزند خود درباره ترس هايش صحبت كنيد و با بررسي روش هاي مختلف رويارويي با ترس درصدد كمك به او برآييد تا رفته رفته بتواند احساس ترس و وحشت خود را تحت كنترل درآورد. در اغلب موارد با شناخت دقيق علت ترس كودك مي توان بر آن غلبه كرد. به او اطمينان دهيد كه علتي براي ترس و وحشت وجود ندارد. بيشتر كودكاني كه ترس بر آنها غلبه كرده است، مي خواهند مدام درباره آن حرف بزنند. اين طور به نظر مي رسد كه نمي توانند از فكر كردن درباره آن خلاصي يابند. در چنين شرايطي والدين مي توانند با پذيرش احساسات كودك و شنيدن حرف هايش، درصدد كمك و حمايت از كودك برآيند. گاهي نيز فرزندتان تمايل به صحبت درباره مشكلش ندارد، در چنين مواقعي بهتر است او را وادار به اين كار نكنيد. پدر و مادر مي توانند با رفتار خود به كودك بفهمانند كه متوجه مشكل او شده اند و هر وقت كه كودك دوست داشته باشد، مي تواند درباره آن صحبت كند. هيچ گاه به زور از كودك نخواهيد با مشكلش مقابله كند. براي مثال كسي كه از آب مي ترسد را به زور با خود به درون استخر نبريد، شايد او ترجيح مي دهد در حالي كه روي صندلي راحتي كنار استخر نشسته است، بازي بچه هاي ديگر را در آب تماشا كند و به تدريج كه احساس امنيت كرد جلو بيايد و پاهاي خود را در آب فرو كند و بر اين تلاش باشد كه بر ترسش فائق آيد. كسي كه ترس را عادي و طبيعي بداند، خود پنداره مثبتي نسبت به خويشتن در ذهن خواهد داشت، زيرا خود را بي كفايت نمي داند. سعي كنيد اين فكر را در فرزندتان تقويت كنيد كه همه- حتي پدر و مادر او- در شرايطي خواهند ترسيد. والدين و يا وابستگان نزديك كودك مي توانند با تعريف داستان و يا خاطره اي از دوران كودكي خود، ترس را براي كودك هيجاني طبيعي جلوه دهند. با پذيرش ترس نوجوانمان، مي توان به او فهماند كه بسياري از نگراني هاي دوران او- برخلاف ترس هاي بزرگسالان كه اغلب پايدار و هميشگي هستند- موقتي و گذرا هستند و اغلب بدون هيچ اقدامي از بين خواهند رفت. سعي كنيد هميشه خصوصيات برجسته او را- هر چند هم كه ناچيز و كوچك باشند- تحسين كنيد. با بزرگ جلوه دادن شهامت هاي كوچك فرزندتان، او را حمايت كنيد و به او اعتمادبه نفس ببخشيد تا براي گام هاي بعدي در جواني و بزرگسالي اش انگيزه و تمايل داشته باشد. & سزاوار